Γράμμα από την κυρία Εμμανουηλίδου:
Καταρχήν θα θέλαμε να σας πούμε συγχαρητήρια για την αξιόλογη προσπάθεια την
οποία κάνετε. Δυστυχώς αν ρίξει κανείς μια προσεκτική ματιά γύρω του, αν και
βρισκόμαστε στο 2011, θα παρατηρήσει πως υπάρχουν τραγικά προβλήματα μετά από ένα διαζύγιο. Προβλήματα που δυστυχώς αν δεν τα βιώσεις «εκ των έσω» τις περισσότερες φορές δεν μπορείς να τα αντιληφθείς. Ίσως μάλιστα όταν ακούσει
κανείς αναφορές από κάποιον «παθόνταν» να νομίζει πως όλα ανήκουν στην σφαίρα
της φαντασίας. Δυστυχώς όμως οι αριθμοί και τα ποσοστά δεν αφήνουν κανένα
περιθώριο αμφισβήτησης. Και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς δεν
αποφασίσαμε τόσο να ασχοληθούμε με το συγκεκριμένο θέμα για την «έννοια» του
πατέρα που πολλές φορές κατακρεουργείται όσο για τα παιδιά που είναι τα
πραγματικά θύματα όλων αυτών των καταστάσεων. Τα παιδιά τα οποία βρίσκονται
ξαφνικά στην μέση μιας διαμάχης προσπαθώντας να κατανοήσουν με το αθώο τους
μυαλό ποιος είναι αυτός που μπορεί να τους αφαιρεί για οποιοδήποτε λόγο
(οικονομικό, εκδίκηση, άποψη….) το αναφαίρετο δικαίωμα τους, να μεγαλώνουν
με την παρουσία και των δυο γονιών. Και επειδή πολλές φορές έχουμε ακούσει
την άλλη πλευρά της μητέρας που κατηγορεί τον πατέρα ότι αδιαφορεί πλήρως
για τα παιδιά του μετά το διαζύγιο, ας ακούσουμε αυτή τη φορά, την άλλη
πλευρά, του πατέρα που δεν του επιτρέπεται να έχει δικαίωμα (δηλ. το
αυτονόητο) πάνω στο παιδί επειδή αποφάσισε να χωρίσει με την μητέρα του.
Και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου