Συνεπιμέλεια, η λύση για το P.A.S.
Η Πάμελα Ρίτσαρσον, στην Αυστραλία, για 12 χρόνια έβλεπε σπάνια τον γιο της Ντας εξ’αιτίας της εκστρατείας συκοφάντησης του συζύγου της εναντίον της με σκοπό την αποξένωσή της. Προσποιούνταν ασθένειες, απουσίες από το σπίτι για δραστηριότητες, κτλ για να εμποδίσει την επικοινωνία τους παρ’όλο που υπήρχε δικαστική απόφαση. Ακόμα και στο σχολείο επέμεινε να της απαγορευθεί η είσοδος.
Παρόλο που μια δικαστική διαταγή της έδινε το δικαίωμα τακτικών συναντήσεων με τον Dash, η Richardson είπε ότι ο πρώην σύζυγός της έκανε ό,τι μπορούσε για να τους κρατήσει χωριστά και να πείσει το γιο τους ότι αυτή ήταν μια κακή και αδιάφορη μητέρα. "Πέρασαν δυο χρόνια, και συναντήθηκε συνολικά 24 ώρες με τον Dash μέσα σε αυτά" παραπονέθηκε η Richardson.
Είπε ότι δεν ήταν η μόνη που υπέφερε εξαιτίας της αποξένωσης, αλλά κι ο Dash υπέφερε επίσης. Αποξενωμένος από τη μητέρα του, το άλλοτε χαρούμενο μικρό αγόρι μετατράπηκε σε απομονωμένο, καταθλιπτικό και θυμωμένο έφηβο.
Την 1η Ιανουαρίου 2001, ο Dash, που ήταν τότε 16 ετών, πήδηξε από τη γέφυρα Granville
Street του Vancouver, μέσα στη νύχτα, βρίσκοντας το θάνατο. "Αυτό ήταν ακραία περίπτωση, και συμβαίνει πάρα πολύ συχνά στα δικαστήρια,… είχαν την ευκαιρία να κάνουν κάτι και δεν το έκαναν", είπε η Richardson.
Γονική αποξένωση και τα δικαστήρια
Τα δικαστήρια δίνουν όλο και περισσότερη προσοχή. ΟΙ οικογενειακοί δικαστές τείνουν όλο και περισσότερο να λαμβάνουν υπόψη ζητήματα γονικής αποξένωσης όταν αποφασίζουν σχετικά με την επιμέλεια.
Ο Harvey Brownstone είναι οικογενειακός δικαστής στο Toronto και συγγραφέας ενός βιβλίου σχετικού με τις πικρές εμπειρίες ενός δικαστηρίου διαζυγίων.
"Γονείς που είναι σε ‘εκστρατεία’ να καταστρέψουν τη σχέση του παιδιού από τον άλλο γονέα μπορούν να χάσουν την επιμέλεια και, σε ακραίες περιπτώσεις, τα δικαστήρια έχουν τροποποιήσει την απόφαση της επιμέλειας υπέρ του άλλου γονέα", είπε ο Brownstone. Ενθαρρύνει τα διαζευγμένα ζευγάρια να εστιάσουν στην άσκηση ενός κοινού γονεϊκού ρόλου, παρά να χρησιμοποιούν το παιδί ως όργανο εκδίκησης, ταλαιπωρώντας το μέσα από εντατικές οικογενειακές διαμάχες.
"Ενώ μπορεί να υπάρχουν μερικά θεραπευτικά αποτελέσματα με την εξιστόρηση του πόσο τραυματική ήταν η γονεϊκή απιστία ή η κακή συμπεριφορά, στο τέλος της μέρας, ψάχνουμε για γονεϊκή ικανότητα και προσόντα", είπε. "Πρέπει να δούμε πως τα ζευγάρια θα ξαναδημιουργήσουν τον εαυτό τους από ‘πρώην σύντροφοι’ σε ‘συν-γονείς’»
Συν-γονική συνεργασία
Η σύλληψη της έννοιας της συν-γονικής συνεργασίας διαζευγμένων γονέων δεν είναι νέα ιδέα για τους ψυχολόγους Peggie Ward και Robin Deutsch. Φέρνουν κακής συναναστροφής και αποξενωτικούς γονείς, γονείς-στόχους, και τα παιδιά τους σε μια κατασκήνωση στο Vermont σε μια προσπάθεια να βοηθήσουν αυτές τις διασπασμένες οικογένειες να μάθουν νέους δρόμους να αναπτερώσουν το ηθικό των παιδιών τους.
Ο 8-χρονος Tori Cercone ξέρει από πρώτο χέρι πως αισθάνεται να είναι κανείς στη μέση ενός διαζυγίου. "Αυτό που πονάει ιδιαίτερα είναι ότι η μητέρα σου και ο πατέρας σου χωρίζουν και αντιπαθούν ο ένας τον άλλο, αλλά εσύ τους συμπαθείς και τους δυο. Και αρχίζεις να αισθάνεσαι μια δοκιμασία για το ποιον συμπαθείς περισσότερο "
Πριν 2 χρόνια, οι γονείς του Tori, Fran Beecy και Chris Cercone, δεν μπορούσαν να διανοηθούν να ότι θα βρεθούν στο ίδιο δωμάτιο. Τώρα, έχουν την συνεπιμέλεια.
Είπε ότι δεν ήταν η μόνη που υπέφερε εξαιτίας της αποξένωσης, αλλά κι ο Dash υπέφερε επίσης. Αποξενωμένος από τη μητέρα του, το άλλοτε χαρούμενο μικρό αγόρι μετατράπηκε σε απομονωμένο, καταθλιπτικό και θυμωμένο έφηβο.
Την 1η Ιανουαρίου 2001, ο Dash, που ήταν τότε 16 ετών, πήδηξε από τη γέφυρα Granville
Street του Vancouver, μέσα στη νύχτα, βρίσκοντας το θάνατο. "Αυτό ήταν ακραία περίπτωση, και συμβαίνει πάρα πολύ συχνά στα δικαστήρια,… είχαν την ευκαιρία να κάνουν κάτι και δεν το έκαναν", είπε η Richardson.
Γονική αποξένωση και τα δικαστήρια
Τα δικαστήρια δίνουν όλο και περισσότερη προσοχή. ΟΙ οικογενειακοί δικαστές τείνουν όλο και περισσότερο να λαμβάνουν υπόψη ζητήματα γονικής αποξένωσης όταν αποφασίζουν σχετικά με την επιμέλεια.
Ο Harvey Brownstone είναι οικογενειακός δικαστής στο Toronto και συγγραφέας ενός βιβλίου σχετικού με τις πικρές εμπειρίες ενός δικαστηρίου διαζυγίων.
"Γονείς που είναι σε ‘εκστρατεία’ να καταστρέψουν τη σχέση του παιδιού από τον άλλο γονέα μπορούν να χάσουν την επιμέλεια και, σε ακραίες περιπτώσεις, τα δικαστήρια έχουν τροποποιήσει την απόφαση της επιμέλειας υπέρ του άλλου γονέα", είπε ο Brownstone. Ενθαρρύνει τα διαζευγμένα ζευγάρια να εστιάσουν στην άσκηση ενός κοινού γονεϊκού ρόλου, παρά να χρησιμοποιούν το παιδί ως όργανο εκδίκησης, ταλαιπωρώντας το μέσα από εντατικές οικογενειακές διαμάχες.
"Ενώ μπορεί να υπάρχουν μερικά θεραπευτικά αποτελέσματα με την εξιστόρηση του πόσο τραυματική ήταν η γονεϊκή απιστία ή η κακή συμπεριφορά, στο τέλος της μέρας, ψάχνουμε για γονεϊκή ικανότητα και προσόντα", είπε. "Πρέπει να δούμε πως τα ζευγάρια θα ξαναδημιουργήσουν τον εαυτό τους από ‘πρώην σύντροφοι’ σε ‘συν-γονείς’»
Συν-γονική συνεργασία
Η σύλληψη της έννοιας της συν-γονικής συνεργασίας διαζευγμένων γονέων δεν είναι νέα ιδέα για τους ψυχολόγους Peggie Ward και Robin Deutsch. Φέρνουν κακής συναναστροφής και αποξενωτικούς γονείς, γονείς-στόχους, και τα παιδιά τους σε μια κατασκήνωση στο Vermont σε μια προσπάθεια να βοηθήσουν αυτές τις διασπασμένες οικογένειες να μάθουν νέους δρόμους να αναπτερώσουν το ηθικό των παιδιών τους.
Ο 8-χρονος Tori Cercone ξέρει από πρώτο χέρι πως αισθάνεται να είναι κανείς στη μέση ενός διαζυγίου. "Αυτό που πονάει ιδιαίτερα είναι ότι η μητέρα σου και ο πατέρας σου χωρίζουν και αντιπαθούν ο ένας τον άλλο, αλλά εσύ τους συμπαθείς και τους δυο. Και αρχίζεις να αισθάνεσαι μια δοκιμασία για το ποιον συμπαθείς περισσότερο "
Πριν 2 χρόνια, οι γονείς του Tori, Fran Beecy και Chris Cercone, δεν μπορούσαν να διανοηθούν να ότι θα βρεθούν στο ίδιο δωμάτιο. Τώρα, έχουν την συνεπιμέλεια.
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: Η οργάνωσηAFASHI διεκδικεί την συνεπιμέλεια (TENENCIA COMPARTIDA). Στη φωτογραφία δύο από τα μέλη της που έχουν κατοχυρώσει θεσμικό ρόλο.
ΑΓΓΛΙΑ: Στις 17 Νοεμβρίου, η μεγάλη διαδήλωση των f4j (fathers for justice). 
ΙΣΠΑΝΙΑ: Τεράστια διαδήλωση του φορέα: ‘CUSTODIA COMPARTIDA’, στις 11 Νοεμβρίου
ΓΑΛΛΙΑ: Ακτιβιστές, στον Πύργο του Αιφελ.
Στη Γαλλία, συν-υπογράφουν σημαντικά πρόσωπα άρθρο στην εφημερίδα LEMONDE για την εκτέλεση της συνεπιμέλειας και συν-κατοικίας.
Από το 2002, ο νόμος δίνει απεριόριστη δυνατότητα στους δικαστές να ορίζουν εναλλασσόμενη κατοικία. Όμως, το 2009, μόνο σε 13% των περιπτώσεων εφαρμόστηκε. Τόσο η οικογενειακή δικαστής Michèle Laborde όσο και ο συγγραφές και καθηγητής ψυχολογίας Jean Le Camus, δηλώνουν ότι το μέτρο της ενναλλασσόμενης κατοικίας θα πρέπει να δίνεται άνετα και εύκολα για ένα επί πλέον λόγο: να κάμπτεται η αντίσταση μητέρων που αντιδρούν στην επικοινωνία πατέρα-παιδιού.
Σε Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία, το μέτρο της εναλλασσόμενης κατοικίας είναι το πλέον διαδεδομένο. Μάλιστα, στην Ιταλία φθάνει το 40% από το 2006 που εφαρμόστηκε αυτό. Υπογράφουν το κείμενο: 5 βουλευτές, υπεύθυνοι υγείας, Πρόεδροι, καθηγητές, ειδικοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου