Πατέρας και γονείς goneis

http://youtu.be/tv24s0W-9pg

Πατέρας - Γονείς - goneis

http://youtu.be/CaNFLzT20EE

Διαζύγιο χωρίς δικαστική απόφαση;

και πάλι, αποπροσανατολίζουν την κοινωνία, μιλώντας για οικονομικά συμφέροντα ενώ το πρόβλημα είναι τα παιδιά. Διαβάστε με τι ασχολείται η καθηγήτρια: 'Με το υπό ψήφιση σχέδιο νόμου «για τη δίκαιη δίκη και την εύλογη διάρκεια αυτής» (ΣχΝ για λόγους συντομίας), επέρχονται σημαντικές αλλαγές και στο οικογενειακό δίκαιο. Αρκετές υποθέσεις θα εκδικάζονται πλέον από το Μονομελές Πρωτοδικείο και όχι από το Πολυμελές, ενώ άλλες υποθέσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου μεταφέρονται στο εξής στην αρμοδιότητα του Ειρηνοδικείου.

Ειδικώς για το συναινετικό διαζύγιο, αυτό δεν θα εκδίδεται πλέον με δικαστική απόφαση που εκδίδεται μέχρι τώρα μετά από κοινή αίτηση των συζύγων, η οποία εκδικάζεται κατά την εκούσια (χωρίς αντιδικία) δικαιοδοσία. Το συναινετικό διαζύγιο θα απαγγέλλεται κατά το άρθρο 3 ΣχΝ με διάταξη του προέδρου πρωτοδικών, στον οποίο θα υποβάλλεται η έγγραφη συμφωνία των συζύγων ότι λύουν το γάμο τους. Σε σχέση με το προηγούμενο δίκαιο, δεν θα απαιτείται πλέον να δηλώσουν και πάλι οι σύζυγοι τη συμφωνία τους στο δικαστήριο μετά από διάστημα τουλάχιστον έξι μηνών.

Βιβλιοπαρουσίαση: 'Ανθρώπινα Δικαιώματα & το Κίνημα των διαζευγμένων' του Νίκου Σπιτάλα

Παρουσίαση, στο: http://europeansocialmovement.blogspot.com  

Το Σάββατο, 25 Φεβρουαρίου 2012 και ώρα 7μμ θα πραγματοποιηθεί η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου που αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα και τους διαζευγμένους, στο Δημοτικό Ωδείο της Δράμας.

Πρόκειται για μια εγκυκλοπαιδική ανασκόπηση γεγονότων που ανέτρεψαν κοινωνικές πεποιθήσεις τον τελευταίο αιώνα με τους ηγέτες τους και κείμενα που αφορούν στα διαζύγια ή/και στις στις σχέσεις των φύλων που προέρχονται από γυναίκες - πρωτοφεμινίστριες αλλά και έγκριτους νομικούς και ψυχολόγους-ψυχιάτρους. 

Στη σημερινή εποχή, τα κινήματα απέκτησαν σημασία και δύναμη.

Σας αποστέλλω δελτίο τύπου για την πρώτη βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου, με τίτλο: 'Ανθρώπινα Δικαιώματα και το Κίνημα των Διαζευγμένων', το Σάββατο, 25 Φεβρουαρίου 2012, ώρα 7μμ, στο Δημοτικό Ωδείο Δράμας και σας παρακαλώ να παρευρεθείτε.

Νίκος Σπιτάλας

http://spitalas.blogspot.com

Σπίθα ή Ε.ΛΑ.Δ.Α. ?

Η Σπίθα έχει ιστοσελίδες:

http://www.spitha-kap.gr/

http://spithailion.wordpress.com/category/%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CF%89%CE%BD/

Ρόλος του πατέρα & της μητέρας, πατρική επιμέλεια

Πατρική επιμέλεια τηα Ευας Τσεχιλίδου

Είναι σωστό να εξετάσουμε τον ρόλο του πατέρα και εκτός των πλαισίων της οικογενείας, δηλ. σε περίπτωση χωρισμού, όταν η οικογένεια είναι διασπασμένη.
Συγκεκριμένα:
Μητρική επιμέλεια
Μετά από ένα διαζύγιο και όταν η επιμέλεια έχει δοθεί στην μητέρα, ο ρόλος του πατέρα είναι και πρέπει να είναι ουσιαστικός και σημαντικός, με την συχνή και εποικοδομητική επαφή με τα παιδιά του.

Δυστυχώς όμως, αυτό δεν συμβαίνει συχνά, είτε γιατί ο πατέρας λόγω ειδικών συνθηκών αποφεύγει να δει το παιδί, είτε γιατί η μητέρα προσπαθεί με έμμεσο ή και άμεσο τρόπο να το απομακρύνει από τον πατέρα.

Εξετάζοντας την περίπτωση που ο πατέρας δεν αδιαφορεί και δεν παραγκωνίζεται μετά το διαζύγιο, βλέπουμε ότι επιδρά θετικά και έντονα σην συναισθηματική και κοινωνική ζωή και ανάπτυξη των παιδιών του. Ιδιαίτερα ευεργετική είναι η κατάσταση κατά την οποία η μητέρα συνεργάζεται με τον πατέρα για την ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών· έτσι το παιδί δεν αισθάνεται παραμελημένο.

Πέρα όμως από αυτή την τέλεια -και σπάνια- περίπτωση επικοινωνίας, έχουμε και κάποιους άλλους τύπους. Ο ένας είναι όταν ο πατέρας παίρνει το παιδί στο σπίτι για το Σαββατοκύριακο, τις διακοπές, τις αργίες κτλ. Έτσι ο πατέρας επιτρέπει στο παιδί να "εισβάλλει" στη νέα του ζωή. Το παιδί αισθάνεται(;) σαν να βρίσκεται στο σπίτι του, με το ν' ασχολείται με διάφορες δουλειές στο σπίτι του πατέρα. Επιπλέον, σ' αυτή την περίπτωση ο πατέρας συζητά με το παιδί, λύνουν τα υπάρχοντα προβλήματα κι έτσι, με το να υπάρχει φιλική ατμόσφαιρα, το παιδί δεν νιώθει άβολα και αμήχανα κοντά στον πατέρα του.

Μια άλλη περίπτωση επικοινωνίας είναι όταν ο πατέρας βλέπει μεν το παιδί, αλλά δεν είναι μια από τις κυριότερες μέριμνές του. Σε αυτή την περίπτωση, ο πατέρας παίρνει το παιδί για βόλτα, τρώνε σε κάποιο εστιατόριο, πάνε κινηματογράφο ή στο λούνα πάρκ κι έπειτα το επιστρέφει στην μητέρα του. Έτσι, δεν το αφήνει να πάρει μέρος στην καινούρια προσωπική ζωή του. Οι πατέρες αυτού του τύπου λέγονται "πατέρες της Disneyland".

Η τελευταία και χειρότερη περίπτωση είναι αυτή κατά την οποία ο πατέρας εκμεταλεύεται την παρουσία του παιδιού για να εκτοξεύσει τα βέλη του προς την μητέρα, να την μειώσει, να την υποβιβάσει και να κάνει το παιδί να πιστέψει ότι αυτή είναι υπεύθυνη για το διαζύγιο. Έτσι, η συνάντηση αυτή δεν βοηθάει το παιδί να ξεπεράσει την ιδέα του διαζυγίου, αντίθετα οξύνει το πρόβλημα με προφανείς επιπτώσεις στην ομαλή ανάπτυξη του παιδιού, το οποίο αισθάνεται πικρία και φοβάται ότι ο πατέρας επιδιώκει συναντήσεις όχι από αγάπη αλλά από σκοπιμότητα, για να το στρέψει αρνητικά προς την μητέρα του.(51)

Πατρική επιμέλεια

Είναι ένα νέο σχεδόν φαινόμενο, γι' αυτό οι γνώσεις των ερευνητών ως προς τα αποτελέσματα για τα παιδιά, είναι περιορισμένες. Θα σκεφτόταν κανείς, πως ο πατέρας στον οποίο δίνεται η επιμέλεια των παιδιών μετά από ένα διαζύγιο, είναι κάποιος ριζοσπαστικός τύπος, μικρής ηλικίας. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα· αντίθετα είναι μεσήλικας και κατέχει αρκετά υψηλές κοινωνικοοικονομικές θέσεις.

Επιπλέον, όταν έχει την επιμέλεια, δέχεται απλόχερα την βοήθεια από τον περίγυρό του: από γονείς, συγγενείς, γείτονες κι επαινείται γι' αυτό το τόλμημα που επιχειρεί να διεκπεραιώσει.

Όλα αυτά, βέβαια, έρχονται σε αντίθεση με την κατάσταση που επικρατεί στην μητρική επιμέλεια, όπου θεωρείται κάτι φυσιολογικό, ο ρόλος της δεν αναγνωρίζεται όσο πρέπει και δεν επαινείται γι' αυτό το δύσκολο έργο που καλείται να επιτελέσει.

Ο πατέρας δεν είναι ανίκανος στο να αναθρέψει τα απιδιά του σωστά. Σε μερικούς τομείς βέβαια υστερεί σε σχέση με τη σύζυγό του, όμως προσπαθεί φιλότιμα να υπερπηδήσει κάποια εμπόδια. Γενικά καταβάλλει προσπάθειες ώστε να μην γίνεται αδέξιος και επιπόλαιος.

Παρ' όλα αυτά, κατά την πατρική επιμέλεια, τα παιδιά μένουν τις περισσότερες ώρες σε παιδικούς σταθμούς ή με διάφορα πρόσωπα που προσφέρουν βοήθεια. Το θετικό είναι σ' αυτή την περίπτωση, ότι τα παιδιά συναντώνται συχνά με την μητέρα τους, σ' αντίθεση με την μητρική επιμέλεια

Οι μπαμπάδες δεν είναι αναλώσιμοι

Οι μπαμπάδες δεν είναι αναλώσιμοι

Όλο και περισσότερες ανύπαντρες γυναίκες στον κόσμο γεννάνε παιδιά, που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα στη συνέχεια, όμως μια νέα επιστημονική έρευνα δείχνει ότι κάθε άλλο παρά αναλώσιμοι είναι οι μπαμπάδες, αντίθετα παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ισορροπημένη ανάπτυξη ενός παιδιού.
Καθώς οι τελευταίες εξελίξεις στη γενετική και την κλωνοποίηση απειλούν το ρόλο –αν όχι την ίδια την αναγκαιότητα- των ανδρών στην αναπαραγωγή και την οικογένεια, η νέα έρευνα φέρνει ενισχύσεις στο «οπλοστάσιο» των ανδρών.
Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι τη σημασία των πατέρων στην ανατροφή. Μεταξύ άλλων, έχει διαπιστωθεί ότι τα κορίτσια φθάνουν νωρίτερα στην εφηβεία, γίνονται από μικρότερη ηλικία σεξουαλικά ενεργές και τελικά είναι πιθανότερο να μείνουν έγκυες πιο μικρές, αν δεν έχουν πατέρα. Άλλες ψυχολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα αγόρια χωρίς πατέρα έχουν μικρότερη συναισθηματική οικειότητα και χαμηλότερη αυτοπεποίθηση.
Η νέα έρευνα, από καναδούς ερευνητές με επικεφαλής τη Γκαμπριέλα Γκόμπι του πανεπιστημίου ΜακΓκιλ, μελέτησε τη σημασία του πατέρα σε καθαρά βιοχημικό επίπεδο, κάνοντας πειράματα σε ποντίκια, τα οποία, σαν τους ανθρώπους, τείνουν να είναι μονογαμικά και να μεγαλώνουν τους απογόνους τους από κοινού.
Η έρευνα, που παρουσιάστηκε στο Παγκόσμιο Συνέδριο Βιολογικής Ψυχιατρικής στο Παρίσι, έδειξε ότι η απουσία πατέρα κατά τα πρώτα κρίσιμα στάδια της ζωής κάνει το παιδί αισθητά λιγότερο κοινωνικό. Οι ερευνητές απομάκρυναν ορισμένους ποντικούς-πατέρες (αλλά όχι τις μητέρες) από τα παιδιά τους για αρκετό χρονικό διάστημα και στη συνέχεια μελέτησαν τόσο τη συμπεριφορά των μικρών «ορφανών» ποντικιών όσο και τις βιοχημικές αντιδράσεις στα κύτταρα του εγκεφάλου τους, συγκρίνοντάς τες με άλλα ποντικάκια που ζούσαν κανονικά και με τους δύο γονείς τους.
Διαπιστώθηκε ότι τα εγκεφαλικά κύτταρα των «μονογονεϊκών» ποντικών είχαν μειωμένη αντίδραση στην «ορμόνη του αγκαλιάσματος και της στοργής», την ωκυτοκίνη, την χημική ουσία που απελευθερώνεται στον εγκέφαλο τις στιγμές της αγάπης, των χαδιών και γενικότερα της συναισθηματικής οικειότητας. Αυτό σημαίνει ότι τα ποντικάκια ένιωθαν λιγότερο θετικά και ευτυχισμένα, όταν ήσαν παρέα με άλλα.
Επιπλέον ήσαν σαφώς πιο φοβισμένα και αντικοινωνικά. «Συνήθως όταν βάλει κανείς δύο ζώα στο ίδιο κλουβί, το ένα ‘εξερευνά’ και αγγίζει το άλλο, όμως όταν βάλαμε μαζί ποντίκια που είχαν στερηθεί τον πατέρα τους, το ένα αγνόησε το άλλο», δήλωσε η δρ Γκόμπι. Προς το παρόν πάντως είναι αβέβαιο αν οι ίδιες βιοχημικές αλλαγές και επιπτώσεις ισχύουν εξίσου και στους ανθρώπους που μεγάλωσαν χωρίς πατέρα.
Η νέα έρευνα έρχεται λίγο μετά την εμφάνιση μιας άλλης μελέτης, από την δρα Ρουθ Φέλντμαν του πανεπιστημίου Μπαρ-Ιλάν του Ισραήλ, που έδειξε ότι οι άνδρες εμφανίζουν στον εγκέφαλό τους μια τεράστια αύξηση στην ορμόνη ωκυτοκίνη, όταν γεννιέται ένα παιδί τους, με συνέπεια να παίζουν περισσότερο μαζί του. Όπως δήλωσε η ερευνήτρια, οι πατέρες, όπως και οι μητέρες, είναι βιολογικά προγραμματισμένοι να βοηθούν στην ανατροφή του παιδιού. 
Πηγή: Ελευθεροτυπία  

22/7/11 

http://psixologikosfaros.blogspot.com/2011/07/blog-post_7220.html